Met The Dimitri Post probeer ik vooral in te spelen op de directe actualiteit. Wat gebeurt er nu in de VS, wat staat er nu op de voorpagina's van de kranten. Maar soms is het minstens even interessant om meer te weten te komen over kwesties en gebeurtenissen die de voorpagina's niet halen, of om te weten wat er voorafging aan een bepaald nieuwsfeit.
Ik nodig jullie graag uit om mij te laten weten waarover jullie graag zo'n berichtgeving zouden lezen. Zijn er onderwerpen waar je graag wat diepgaandere informatie over zou krijgen? Een analyse of een korte geschiedenis?
Deel ze gerust met mij en de andere lezers in de opmerkingen onder dit artikel. Dan zal ik mij inlezen in jouw voorgestelde onderwerp en een boeiende blogpost voorbereiden waarin ik jouw onderwerp tot op de graat onderzoek, of waarin ik een alternatieve blik kan aanbieden.
dinsdag 29 januari 2013
Hervorming immigratie: senatoren stellen een gezamenlijk plan voor
Vandaag geeft president Obama in Las Vegas een toespraak over immigratiehervorming. Eerder had de president al aangegeven dat die hervorming een van zijn prioriteiten van zijn tweede termijn was.
Een dag eerder, op maandag, kwam een groep Republikeinse en Democratische senatoren op de proppen met hun eigen plan voor zo'n hervorming. Het gebeurt niet vaak meer dat wetgevers van beide partijen de krachten bundelen en samen aan een voorstel gaan werken, en daarom is het voorstel des te verrassender. Aan de hoofd van deze bipartisan groep van acht senatoren staan John McCain, Obama's tegenstander in 2008, en Marco Rubio, een Latino en rijzende ster in de Republikeinse Partij.
Het plan van de acht senatoren houdt in dat miljoenen immigranten die zonder papieren in de Verenigde Staten verblijven, een onmiddellijke maar tijdelijke toestemming zouden krijgen om in het land te blijven wonen en werken.
Vandaag zal president Obama dus over dezelfde kwestie spreken en verwacht wordt dat hij het belang van een hervorming van het immigratiesysteem in de verf zal zetten. Obama is er in zijn eerste termijn niet in geslaagd een hervorming door te voeren. De Latino bevolking, die in 2012 massaal voor de president stemde, rekent er op dat Obama de hervorming deze keer wel voor elkaar krijgt. Als de Democraten hun electorale voordeel willen behouden, mogen ze de Latino's dus niet tegen de borst stoten.
Maar ook de Republikeinen hebben begrepen dat ze het wapen van schouder moeten wisselen en zich bereidwilliger opstellen ten opzichte van de migrantenbevolking. Daarom werken McCain, Rubio en hun zes collega's uit beide partijen nu aan een gezamenlijk voorstel.
Het gezamenlijke plan mag dan hoopvol zijn, er zijn ook tegenstanders. Er wordt voornamelijk tegenstand verwacht van de conservatieve vleugel binnen de Republikeinse Partij, de Tea Party. In het Huis van Afgevaardigden, het lagerhuis, heeft de G.O.P. een meerderheid en veel van die Republikeinen behoren tot de rechtervleugel. Compromissen zoeken met de gematigde Republikeinen en Democraten, of met linkse Democraten, staat niet bepaald hoog op hun agenda.
Ten slotte, zo meldt CNN, bestaat de kans dat Obama's visie op de kwestie aanzienlijk verschilt van die van de acht senatoren.
Bronnen
"Immigration plan: A new era of bipartisanship or a political necessity?", CNN.com, 29 januari 2013
"Obama, McCain, Rubio begin immigration dance", Politico.com, 29 januari 2013
"Obama to pitch immigration reform", CNN.com, 29 januari 2013
"Bipartisan Plan Faces Resistance in G.O.P.", The New York Times, 28 januari 2013
 |
| Marco Rubio en zijn collega-senatoren stelden gisteren hun voorstel voor de hervorming van de immigratie- wetgeving voor. (c) Doug Mills/NYTimes |
Het plan van de acht senatoren houdt in dat miljoenen immigranten die zonder papieren in de Verenigde Staten verblijven, een onmiddellijke maar tijdelijke toestemming zouden krijgen om in het land te blijven wonen en werken.
Vandaag zal president Obama dus over dezelfde kwestie spreken en verwacht wordt dat hij het belang van een hervorming van het immigratiesysteem in de verf zal zetten. Obama is er in zijn eerste termijn niet in geslaagd een hervorming door te voeren. De Latino bevolking, die in 2012 massaal voor de president stemde, rekent er op dat Obama de hervorming deze keer wel voor elkaar krijgt. Als de Democraten hun electorale voordeel willen behouden, mogen ze de Latino's dus niet tegen de borst stoten.
Maar ook de Republikeinen hebben begrepen dat ze het wapen van schouder moeten wisselen en zich bereidwilliger opstellen ten opzichte van de migrantenbevolking. Daarom werken McCain, Rubio en hun zes collega's uit beide partijen nu aan een gezamenlijk voorstel.
Het gezamenlijke plan mag dan hoopvol zijn, er zijn ook tegenstanders. Er wordt voornamelijk tegenstand verwacht van de conservatieve vleugel binnen de Republikeinse Partij, de Tea Party. In het Huis van Afgevaardigden, het lagerhuis, heeft de G.O.P. een meerderheid en veel van die Republikeinen behoren tot de rechtervleugel. Compromissen zoeken met de gematigde Republikeinen en Democraten, of met linkse Democraten, staat niet bepaald hoog op hun agenda.
Ten slotte, zo meldt CNN, bestaat de kans dat Obama's visie op de kwestie aanzienlijk verschilt van die van de acht senatoren.
Bronnen
"Immigration plan: A new era of bipartisanship or a political necessity?", CNN.com, 29 januari 2013
"Obama, McCain, Rubio begin immigration dance", Politico.com, 29 januari 2013
"Obama to pitch immigration reform", CNN.com, 29 januari 2013
"Bipartisan Plan Faces Resistance in G.O.P.", The New York Times, 28 januari 2013
vrijdag 11 januari 2013
Kort nieuws 11 januari: Californië
 |
| Taft Union High School, in het landelijke Taft. |
Bryan Oliver, een jongeman van 16 jaar opende gisteren het vuur op twee medestudenten in de Taft Union High School, in het zuiden van de Joaquin Valley in Californië. Hij raakte een student en verwonde een leerkracht. De toestand van de student is kritiek, maar stabiel. Twee personeelsleden van de middelbare school konden Oliver uiteindelijk overtuigen om zich over te geven zonder nog meer mensen te verwonden.
Volgens de lokale sheriff voelde de jongen zich gepest. Hij zal als minderjarige vervolgd worden voor poging tot moord. (1, 2)
"Big Chill": Zonnige Californië wordt verrast door winterweer
Het is uitzonderlijke koud in het zuiden van de staat Californië, in het westen van de Verenigde Staten. Na grote hoeveelheden regen en sneeuwval, worden er vriestemperaturen geregistreerd in Zuid-Californië, een gebied dat bekend is om het stabiele warme weer. Het belooft een koud weekend te worden met sterke winden en sneeuwval. (1, 2)
dinsdag 8 januari 2013
Over de partijgrenzen heen
Op een persconferentie op maandagnamiddag kondigde president Obama twee nominaties voor nieuwe kabinet aan. John O. Brennan als directeur van de CIA en Chuck Hagel als minister van Defensie. Vooral die laatste nominatie - en de speculatie die eraan voorafging - heeft de Europese pers gehaald.
In dit stukje wil ik graag ingaan op een deel van de achtergrond, namelijk: hoe gebruikelijk is het om iemand van een andere partij in je kabinet op te nemen? President Obama is een Democraat; Chuck Hagel een voormalig senator voor de Republikeinse Partij.
Democraten kiezen wel vaker voor Republikeinse Defensieminister
De Morgen schreef hier gisteren het volgende over:
Waldman vindt dat vooral spijtig omdat "er geen equivalent is aan de andere kant": Republikeinen zetten niet per se een Democraat op een 'typisch' Democratisch postje, zoals het ministerie van Arbeid.
Laten we eens kijken in hoeverre dat met de werkelijkheid strookt. Stellen Republikeinse presidenten inderdaad minder Democratische ministers aan dan omgekeerd? En wat met andere aanstellingen - ambassadeurs, voorzitters van raden, directeurs van overheidsbedrijven en -agentschappen?
De vrije encyclopedie Wikipedia houdt het gelukkig allemaal bij. Er bestaat een lijst met Amerikaanse politieke aanstellingen over de partijgrenzen heen, die zich beperkt tot nominaties voor topfuncties door de president zelf. Chuck Hagels naam komt dus ongetwijfeld binnenkort ook op die lijst.
Barack Obama heeft tot nu (Hagel niet meegerekend) twee Republikeinse ministers en even veel ambassadeurs aangesteld. Dan is er nog de heraanstelling van Ben Bernanke, de bekende econoom die de Federal Reserve leidt. In totaal staat de teller voor Obama op 10 benoemingen.
Obama's voorganger, George W. Bush, heeft een Democraat een ministerpost aangeboden en een andere Democraat twee opeenvolgende ambassadeursfuncties. Bush's teller staat op 12 benoemingen, maar vooral minder prominente postjes. Dat geldt ook voor Bill Clinton: een ambassadeur, een minister, de voorzitter van de Federal Reserve, en drie mindere functies.
De resultaten voor de laatste decennia zijn dus relatief pover en president Obama doet het dus ook niet zo slecht. Als Hagels positie bevestigd wordt door de Senaat - wat helemaal niet zo zeker is - heeft president Obama tot drie keer toe een Republikeinse minister in zijn kabinet gehad.
Wel is het duidelijk dat het ministerie van Defensie een soort Republikeins bastion is. Zijn er te weinig Democraten die het ministerie overtuigd zouden kunnen leiden? Is een 'hard' ministerie zoals Defensie weggelegd voor 'harde' politici, zoals de conservatieven uit de G.O.P.?
In buitenlands beleid en defensie zijn er sowieso heel wat valkuilen en gevoelige onderwerpen in de VS. Het Amerikaanse exceptionalisme - het geloof dat de VS niet is zoals de rest van de wereld - heeft nog steeds een grote aanhang, ook bij de man op de straat, ook bij heel wat Democraten. Voor een linkse Democraat is het moeilijk om zich te verzetten tegen al die heersende ideeën over Amerika en haar rol in de wereld. Dat blijkt ook uit de carrières van veel politici. Mensen als John Kerry - zowel een veteraan als een pacifist - worden afgerekend op hun wisselende standpunten over oorlogsvoering. Je er constant tegen verzetten, 'neen' durven zeggen tegen een agressief Israël zonder over te komen als een antisemiet, is een haast onmogelijke evenwichtsoefening. Misschien hebben de Republikeinen met hun agressiever binnen- én buitenlandbeleid daarom een troef in handen om functies in het ministerie van Defensie te bekleden. Om dezelfde reden dat het vreemd zou zijn een besparingsgezinde conservatief aan het hoofd te zetten van de sociale zekerheid.
In dit stukje wil ik graag ingaan op een deel van de achtergrond, namelijk: hoe gebruikelijk is het om iemand van een andere partij in je kabinet op te nemen? President Obama is een Democraat; Chuck Hagel een voormalig senator voor de Republikeinse Partij.
Democraten kiezen wel vaker voor Republikeinse Defensieminister
De Morgen schreef hier gisteren het volgende over:
"Dat een Republikein het schopt tot minister van Defensie onder de Democratische Obama is niet zo bijzonder. Robert Gates, de voorganger van Leon Panetta, de huidige defensieminister, was ook een Republikein."
Dat klopt. En niet alleen Obama heeft een Republikein op die post gezet, ook president Clinton koos tijdens zijn tweede termijn voor een Republikein, William Cohen. Dat deed hij om te verzekeren dat de Amerikaanse troepen de onvoorwaardelijke steun van beide partijen zouden hebben. Ook Truman en Kennedy, allebei Democraten, hebben een Republikein naar het Pentagon gestuurd. Hoewel van de 23 ministers van de Defensie sinds 1947 er slechts vier aangesteld waren door een president van een andere partij, kunnen we toch een constante waarnemen: het waren steeds Democraten die een Republikein benoemden.
Waarom kiest Obama nu voor een Republikein? Zoals Yochi Dreazen van The Washington Post opmerkte, helpt het om een Republikein in het Pentagon te hebben als je er hervormingen wilt doorvoeren. Als Obama de Democraten kan overtuigen van de zin van die hervormingen, en Hagel doet hetzelfde in zijn partij, dan is het veel gemakkelijker om tot een deal te komen. Paul Waldman van het linkse tijdschrift The American Prospect betreurt het:
"I'm sure there are many reasons why President Obama nominated Chuck Hagel to be secretary of Defense, but the fact that Hagel is a Republican surely played at least some part. After all, if he nominated a Democrat to head the Pentagon, congressional Republicans would surely oppose the nomination and charge that the nominee was too dovish. [...] I'm not the first liberal to be disappointed with the fact that Democratic presidents seem to feel the need to placate their opponents by picking Republicans for this particular position. [...] Republican presidents have never picked a Democrat for this job, but about half the secretaries of Defense in Democratic administrations have been Republicans."Een eenzijdig fenomeen?
Waldman vindt dat vooral spijtig omdat "er geen equivalent is aan de andere kant": Republikeinen zetten niet per se een Democraat op een 'typisch' Democratisch postje, zoals het ministerie van Arbeid.
Laten we eens kijken in hoeverre dat met de werkelijkheid strookt. Stellen Republikeinse presidenten inderdaad minder Democratische ministers aan dan omgekeerd? En wat met andere aanstellingen - ambassadeurs, voorzitters van raden, directeurs van overheidsbedrijven en -agentschappen?
De vrije encyclopedie Wikipedia houdt het gelukkig allemaal bij. Er bestaat een lijst met Amerikaanse politieke aanstellingen over de partijgrenzen heen, die zich beperkt tot nominaties voor topfuncties door de president zelf. Chuck Hagels naam komt dus ongetwijfeld binnenkort ook op die lijst.
Barack Obama heeft tot nu (Hagel niet meegerekend) twee Republikeinse ministers en even veel ambassadeurs aangesteld. Dan is er nog de heraanstelling van Ben Bernanke, de bekende econoom die de Federal Reserve leidt. In totaal staat de teller voor Obama op 10 benoemingen.
Obama's voorganger, George W. Bush, heeft een Democraat een ministerpost aangeboden en een andere Democraat twee opeenvolgende ambassadeursfuncties. Bush's teller staat op 12 benoemingen, maar vooral minder prominente postjes. Dat geldt ook voor Bill Clinton: een ambassadeur, een minister, de voorzitter van de Federal Reserve, en drie mindere functies.
De resultaten voor de laatste decennia zijn dus relatief pover en president Obama doet het dus ook niet zo slecht. Als Hagels positie bevestigd wordt door de Senaat - wat helemaal niet zo zeker is - heeft president Obama tot drie keer toe een Republikeinse minister in zijn kabinet gehad.
Wel is het duidelijk dat het ministerie van Defensie een soort Republikeins bastion is. Zijn er te weinig Democraten die het ministerie overtuigd zouden kunnen leiden? Is een 'hard' ministerie zoals Defensie weggelegd voor 'harde' politici, zoals de conservatieven uit de G.O.P.?
In buitenlands beleid en defensie zijn er sowieso heel wat valkuilen en gevoelige onderwerpen in de VS. Het Amerikaanse exceptionalisme - het geloof dat de VS niet is zoals de rest van de wereld - heeft nog steeds een grote aanhang, ook bij de man op de straat, ook bij heel wat Democraten. Voor een linkse Democraat is het moeilijk om zich te verzetten tegen al die heersende ideeën over Amerika en haar rol in de wereld. Dat blijkt ook uit de carrières van veel politici. Mensen als John Kerry - zowel een veteraan als een pacifist - worden afgerekend op hun wisselende standpunten over oorlogsvoering. Je er constant tegen verzetten, 'neen' durven zeggen tegen een agressief Israël zonder over te komen als een antisemiet, is een haast onmogelijke evenwichtsoefening. Misschien hebben de Republikeinen met hun agressiever binnen- én buitenlandbeleid daarom een troef in handen om functies in het ministerie van Defensie te bekleden. Om dezelfde reden dat het vreemd zou zijn een besparingsgezinde conservatief aan het hoofd te zetten van de sociale zekerheid.
vrijdag 4 januari 2013
Kort nieuws 4 januari
Er zijn in december 155.000 banen bijgekomen in de VS. Dat meldt het ministerie van Arbeid. De werkloosheidsgraad blijft echter op hetzelfde niveau als in november, 7,8%. Er kwamen het meeste jobs bij in de gezondheidszorg, gevolgd door de bouw- en productiesectoren. Landbouw blijft de sector met de hoogste werkloosheid. (1, 2)
De banengroei in december is, vooral gezien de dreiging van de fiscal cliff, een goed teken. De toename gebeurt echter traag en het blijft afwachten of ze zal aanhouden. (meer)
Congres vergoedt slachtoffers Sandy dan toch
Het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden gaat de slachtoffers van orkaan Sandy dan toch financieel steunen. Eerder hadden verschillende Republikeinen, waaronder gouverneur Chris Christie van New Jersey, de partijtop verweten dat ze geen steun boden aan de slachtoffers van Sandy, terwijl ze dat na Katrina bijvoorbeeld wel gedaan hadden.
Vandaag keurde het Huis dan toch een voorstel goed dat het rampenagentschap FEMA toestaat om 9,7 miljard dollar in claims uit te betalen aan degenen die een federale verzekering tegen wateroverlast hadden. De Senaat zal het voorstel waarschijnlijk later vandaag goedkeuren. (meer)
The Washington Post meldt dat Obama's kabinet de hervorming van de immigratiewetgeving hoog op de agenda heeft gezet. Momenteel zetten president Obama en zijn ministers alle mogelijke stappen om de legalisering van illegalen gemakkelijker te maken. De grootste taak voor zijn administratie, echter, is om grote hervorming door te voeren via het Congres, wat een lang en zwaar proces belooft te worden. Obama is er nochtans op gebrand de zaak aan te pakken. Hervorming van de immigratiewetgeving is een prioriteit voor progressieven en voor de Latino's die zo belangrijk waren voor Obama's overwinning in november. Volgens Lara Marlowe van The Irish Times kan dit een overwinning worden voor Obama en de Democraten: de Republikein hebben namelijk aan de hand ondervonden dat je niet zonder de steun van de groeiende etnische minderheden kan. (1, 2)
Auteursrechtenvrije foto's van Wikimedia Commons.
Opening 113e Congres
 |
| Nancy Pelosi, de leidster van de Democratische minderheidsfractie in het Huis, feliciteert John Boehner met zijn herverkiezing als Speaker of the House. (c) Pete Marovich, Bloomberg/SF |
In het lagerhuis, het Huis van Afgevaardigden, werd eveneens gisteren een voorzitter of 'Speaker' gekozen. Er werd gevreesd dat de Republikeinen, die de meerderheid vormen in het Huis, hun voorzitter John Boehner zouden afstraffen voor de 'fiscal cliff'-deal, maar dat is uiteindelijk niet gebeurd. Boehner kreeg 220 stemmen, net voldoende. Een aantal conservatieve Republikeinen bracht wel een proteststem uit. (1, 2)
Abonneren op:
Posts (Atom)